Perşembe, Ağustos 21, 2008

ece'nin balkonu




Bir insanın anıları, başka bir insana hayatının ve yaşamındaki insanların değerini fark etmesini sağlıyor kimi zaman. Ben Ece'nin Balkonunu okurken öyle oldu. Okumayı bitirdiğim aksam baba kedi ve evin güneşine sıkıca sarılıp kokladım.


Hikaye, kişilikler, zaman ve mekan değişse de içindeki özü kendi içimde buldum, benim hikayemde. O zaman işte gidip ailemi kokladım, öptüm.


Ece seni sevdim.

1 yorum:

Ece dedi ki...

Beni cok sasirttiniz.Cok duygulandim.Sevindim de ayni zamanda.Sizi bulduguma...
Bambaska yerlerde bambaska hayatlar...
Biz hep sarildik hep...

Hayatin size hep gulmesi dilegiyle
sevgiler.