Salı, Kasım 11, 2008

çocukluk düşleri



Bağımlı olmak üzerine eğitilirken, bağımsız insanlara nasıl dönüşeceğiz?

Bize rağmen nasıl bağımsız olacağız?


Dün sıklıkla bunu düşündüm. Bağımlı olmak, bizi kendimizden uzaklaştırır. Kendimizi tanımak bir yana karşılaşamayız bile.





Fikir Atölyesi'nin bu yazısını okudum ve çok etkilendim. Randy Pausch u, son konuşmasını, daha da önemlisi yaşamak istediği herşeyi yapmak için çalışmış olması ölmeden önce, yaşamının her anının tadını çıkarması.


"Tutkunu bul, çocukluk düşlerinin peşinden koş, çalış, yardım al, yaşa, yap."


Çocukluğumdan bu yana düşlerim nelerdir benim? Buyrun, listeledim.



  • Jazz standartları söylemek.

  • Çocuk kitapları yazmak.

  • Resim yapmak.

  • Kısa film çekmek.

  • Seslendirme yapmak.

  • Bir kedi sahibi olmak.

  • Bir çok ülke gezmek ailemle.

  • Bir Çağan Irmak filminde oynamak.

  • Oğlumun 40. yaş gününü kutlamak.

  • Torunlarıma kitap okuyup, şarkılar söylemek. Masalcı babanne olmak ;)

Biliyorum son madde için en az bir 20 yıl, onun bir öncesi için 35 küsür yıl var. Başlangıç için diğerlerinin peşinden gitmeliyim. Hemen, şimdi!


*not: Resim Sophie Allsopp'a ait



3 yorum:

Adsız dedi ki...

Bizim için bizden izinsiz konulmuş standartları ve bu zinciri kırarak yola çıkmalıyız önce...Diğerlerinin ne diyeceğini, ne düşüneceğini hayatımızı yönlendirecek kadar çok önemsemezsek hayallerimize ulaşmamamız için bir nedn kalmaz bence.Sevgiler...

Tijen dedi ki...

Zaman dediğin ne ki? Geçip gidiyor, yani son maddelere çok var zannetme, yarın geliverecek.
Ama tutkularının peşinden iyi kötü gidebilmiş biri olarak diyorum ki, hayalsiz yaşanmaz. Ve o hayalleri gerçeğe dönüştürmek tüm verdiğin emeğe, kırgınlıklara ve korkulara rağmen çok güzel...

Kedila ve Meşe dedi ki...

teşekkür ederim, teşekkür ederim, teşekkür ederim:)