yaprak

Şimdi yalnızım. Yapayalnız. Dalımdan kopup kuru yapraklar denizinin orta yerine düştüm. Savruluyor, çiğneniyor, kırılıyorum. Oysa gökyüzünde salınan yeşil bir yıldızdım, herşeydim, evrenin bir parçasıydım. Sonsuza kadar mutluydum. Şimdiyse sen yoksun.

Özlüyorum. Gözlerinin gözlerime değmesini. Yoklar.

Işıl ışıldım. Sen varsın diye. Sanırım ölüyorum yavaş yavaş, dalından koparılan yaprağın soluşuyla.

Huysuzum, hırçınım, pasaklıyım gerçi ama sen sev diye vardım.

Seni özledim.